Tak, wiem.
WSK były już opisane wszędzie, po 1000 razy.
Ale jeśli mamy mieć zebrane wszystko w jednym miejscu, to muszę o tym napisać. Tak dla zasady. W skrócie cała tajemnica tkwi w ocenie:
– rzeczywistego jedzenia, czyli łykania pokarmu przez dziecko,
– prawidłowego przyrostu masy ciała dziecka,
– komfortu i braku bólu u mamy.
Najprościej jest zebrać wszystko w tabelki, więc i tutaj bez tabelki się nie obędzie. Ale o tym za chwilę.
Na każdym etapie z towarzyszącą radością, strachem, buntem.
Bez względu na rolę, którą aktualnie wykonujemy.
Z ciałem takim a nie innym.
Ze wspomnieniami lepszymi i gorszymi.
Kiedy rodzi się kobieta?
Kobieta rodzi się 3 razy …
Najważniejsze informacje dotyczące funkcjonowania Poradni Laktacyjnej wraz z Gabinetem Lekarskim/ Pediatrycznym w Lubinie.
Od czego zacząć?!?!
Myśli kłębią się w głowie, frustracja narasta, ręce drżą, serce kołacze, łzy cisną się do oczu.
Kolki, wysypka, prężenie, ulewanie, gazy, dokarmianie…
Pępek dziwnie pachnie, oczka zaropiałe, skóra się łuszczy…
Wypluwa smoczek, ciągle jest na rękach, po nocach nie śpi…
Najtrudniejszą częścią Waszej wizyty w Poradni Laktacyjnej jest liczenie.
Intuicyjna, bezproblemowa czynność jaką jest karmienie piersią, w ostatnich latach urosła do rangi problemu, którego praktycznie nie da się przeskoczyć. Aby w rozmowie zapanował ład i porządek, siadam z Wami i pytam:
Nazywam się Magda. Jestem specjalistą chorób dziecięcych i certyfikowanym doradcą laktacyjnym. W zasadzie od początku wiedziałam, że będę pediatrą. Wszystko zaczęło się od wyboru pierwszego stetoskopu na pierwsze zajęcia praktyczne. Spośród klasycznych, stonowanych kolorów ten jeden: żółty. Taki zwyczajny, niezbyt drogi. Od tego momentu zawieszony na szyi, zwinięty w kieszeni, schowany do torby, czasami poniewierany. Przez niego w ciągu kolejnych lat „usłyszałam” wiele chorób, cierpienia, ale też radości. To w nim przechowuje się cały trud włożonej nauki i pracy oraz moje doświadczenie. W międzyczasie żółty stetoskop zamieniłam na różowy, do kompletu doszła różowa pieczątka, trochę gęściej zapisana ze względu na pojawiające się osiągnięcia. Stabilna praca, kolejne doświadczenia, czas wypełniony dyżurami. Zawsze ogromną przyjemność sprawiało mi tłumaczenie i opowiadanie. Uwielbiam niezależność i dobrą organizację. Wystarczył odważny krok – różowy stetoskop poszedł do szuflady, a nowiutki, żółty pojawił się na biurku. Odpowiedzi na liczne pytania postanowiłam spisać w jednym miejscu: w ten sposób powstał blog. Też jest żółty. Jest konsekwencją wszystkich moich wyborów i wiedzy, którą do tej pory posiadłam. Jest tylko mój i mogę wreszcie do woli tłumaczyć! Zapraszam do mojego świata!
